วันพฤหัสบดีที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2553

ในขณะที่คนไทยไฝ่หาวิถีความเจริญแบบตะวันตก
แต่ชาวตะวันตกที่เราเรียกว่า" ฝรั่ง " กลับไฝ่หาความเป็นไทยจากคนไทย
ฝรั่งประทับใจร้อยยิ้มที่จริงใจและไมตรีที่มีให้กับพวกเขาของคนไทย...
รอยยิ้มที่ออกมาจากใจ ...รอยยิ้มที่ไม่เสแสร้งแกล้งทำคนไทยควรภูมิใจในคุณค่าของสยามเมืองยิ้มแห่งนี้
เหมือนที่ชาวต่างชาติเขาเห็น....

คนไทยเปลี่ยนไป


ทำไมคนไทยในสมัยก่อนถึงอยู่กันได้โดยมีตะเกียงดวงเดียวไม่ต้องมีไฟฟ้าหรือประปา

ทำไมคนไทยสมัยก่อนถึงอยู่กันได้อย่างปกติโดยไม่ต้องใช้พัดลม ทีวีหรือตู้เย็น

ทำไมคนไทยสมัยก่อนถึงดูรักใคร่กลมเกลียวกันเสมอ แบ่งปันกันบ้านใกล้เรือนเคียง

ทำไมคนไทยสมัยก่อนดูแล้วอบอุ่นพร้อมหน้าพร้อมตาครอบครัว ปู่ย่า ตายาย

ทำไมคนไทยสมัยก่อนรู้จักกันยันหัวบ้านท้ายบ้าน ไปไหนทักทายกันทุกคน

ทำไมคนไทยสมัยก่อนยิ้มง่ายและมีรอยยิ้มพิมพ์ใจเสมอ.....

ทำไมคนไทยสมัยก่อนชอบช่วยเหลือกัน ยิ่งงานบุญไม่ต้องพูดถึง

ทำไมคนไทยสมัยก่อนถึงสามัคคีร่วมสู้ร่วมปกป้องแผ่นดิน

แล้วคนไทยยุคนี้เป็นอย่างไร.....

วิถีไทยที่ไม่ลืม



ด้วยยุคสมัยที่เปลี่ยนไปและความล้นหลามของประชากรทำให้มีแต่ความสับสนวุ่นวายเกิดขึ้นไม่หยุดหย่อนในสังคมเมืองอีกทั้งการเติบโตทางสังคมได้กลบกลืนภาพความสวยงามของวิถีชิวิตดั้งเดิมของคนไทยไปเกือบหมดสิ้น

ถึงแม้ในตอนนี้จะพยายามอนุรักษ์ไว้เพียงใดแต่ในที่สุดแล้วมันก็ไม่เหมือนเดิมอย่างที่เคยเป็นมา......

ดูเหมือนทุกอย่างจะเลยเถิดไปไม่มีที่สิ้นสุด...